Dit jaar is een uitzonderlijk jaar geweest qua weer, uitzonderlijk goed om in de bergmeren te vissen. Toen de temperatuur van het oppervlaktewater richting de 17°C zakte, zag ik duidelijk hoe de aasvis begon samen te scholen rondom de taluds en ondiepe platen. Tot dat moment was het me dit najaar nog niet gelukt om echt grote snoeken te lokaliseren. Uiteraard wel genoeg kleine en middelgrote snoeken, maar nog niet die ene bak waarop ik mij richt. Maar ik moet dan ook toegeven dat, na de vangst van mijn 130 cm lange PR afgelopen juni, alle andere vissen gewoon klein lijken.
130 cm, een niew lengterecord.
Toen de temperatuur aan het dalen was, wist ik dat de vissen in minder dan een week richting diep water zouden trekken. Tijd voor mijn laatste sessie op het ondiepe gedeelte van het meer. Toen ik de boot te water liet samen met mijn vriend Patrice, keken we verbijsterd naar het prachtige landschap. Het spiegelgladde water reflecteerde de zonsopkomst en herfstkleuren, het leek wel een oranje, rood en blauw schilderij.
Het doel van de dag was niet zo zeer om op die écht grote vis te vissen maar voornamelijk om gewoon lekker te vissen en actie te krijgen. Hiervoor koos ik voor mijn favoriete set: de Gunki IRON-T C-225 XH+ met de BC4000 XHD reel om met 14 cm G’Bumps te werpen. Daarnaast gebruik ik de IRON-T C-240 XXH in combinatie met de BC4000 XHD reel voor het werpen met 17cm G’Bumps en ander groot aas.
Toen we op de eerste plek arriveerden, zagen we dat er al een boot op het talud aan het vissen was. Precies dat talud dat ik beoogd had af te vissen. Ook dat hoort erbij, het water is van iedereen! We voeren een paar honderd meter door naar waar het ondiepe plateau begon. Precies op het moment dat ik de motor stop zette, viel me iets op. Een meter of 30 verderop stak iets door het wateroppervlakte, iets wat verdacht veel leek op de vin van een snoek. Ik kijk nog een keer goed en het ligt er zo stil bij, dat ik me besef dat het waarschijnlijk een blaadje is. Maar juist op dat moment komt dit blaadje in beweging en zie ik dat er een vis aan dit blaadje vast zit!
Met behulp van de electromotor varen we rustig dichterbij om te onderzoeken wat het precies is. Als we dichterbij komen wordt duidelijk dat het een héle grote snoek betreft. Boven 20 meter diepte lag deze snoek gewoon in het oppervlakte te dobberen! Even dacht ik dat de snoek dood was, maar toen we echt dichtbij kwam gaf ze een klap met haar staart en dook zo de diepte in.
Ik heb nog nooit een snoek dit gedrag zien vertonen! Verbijsterd van wat we gezien hebben besluiten we maar lekker te beginnen met vissen. Al na een paar minute horen we een vis achter ons jagen en gezien het formaat van de plons moet het wel een ontbijt van een grote snoek geweest zijn. Mijn maatje Patrice bleef verder gooien maar ik liet mijn aas even hangen, voor het geval de snoek terug zou komen… en dat deed ze!
De grote snoek die we een paar minuten eerder gezien hadden kwam nogmaals in het oppervlakte, een meter of 20 voor de boot en dook weer de duistere diepte in. Op het moment dat ik mijn kunstaas werp naar de plek waar ze verdween, hoopte ik dat deze vis nog niet klaar was met haar jacht. Mijn aas raakte het water en ik laat het een aantal tellen afzinken. Al na 3 slagen met de slinger van de reel, kreeg ik de meest agressieve aanbeet die ik ooit ervaren heb!
Mijn 240 XXH hengel boog direct tot aan het handvat dubbel en ik wist direct dat het de grote vis was die we even geleden gezien hadden. Ik hield maximale druk op de vis, hopende dat ze het kunstaas niet los wist te krijgen. Niet veel later zwom deze snoek opens recht op de boot af en een paar meter voor de boot komt er een gigantische snoek in zicht. Een immense, wijd gesperde bek met daar achter een indrukwekkend groot lichaam. Ze worstelde zich een weg richting de boot en vrij gemakkelijk kan Patrice het schepnet onder deze vis schuiven!
Ongelovelijk! Het was de vis die we iets eerder ook hadden gezien, maar dit keer in ons schepnet. En in het net leek ze zelfs nog groter! Wat een bizarre manier om een visdag te starten. Na een paar foto’s meten we de vis… 125,5 cm!
125,5 cm, wellicht niet mijn langste maar zeker mijn zwaarste snoek ooit
We zetten de snoek snel terug waar ze hoort en ze zwom direct krachtig naar de donkere dieptes. Maar niet veel later zagen we haar weer in het oppervlakte, zwemmend zoals we haar voor het vangen ook zagen! Maar niet veel later zwom ze naar de bodem en hebben we haar niet meer gezien.
De rest van de dag was een stuk rustiger met 6 snoeken tussen de 60 en 75 cm. Niet dat dat echt uit maakte, ik was helemaal in extase!
Wat kun je er verder over zeggen… 2018 heeft mij tot een zeer gelukkig snoekvisser gemaakt! Na het vangen van een magische 130 snoek in juni, waar ik al zes jaar naar op zoek was, vang ik ook nog een gigant van over de 125 cm!
Nu is het tijd om achter de snoekbaars aan te gaan en wie weet wat er nu weer gaat gebeuren… Zou ik misschien voor deze vissoort ook mijn PR kunnen verbreken?
À bientôt,
Raphaël
